Interview met Thea Verstappen door journalist Ray Simons.
Datum 22 juni 2023, jaargang 3 week 26 – 2023
MijnGAZET, uitgave voor de Gemeente Sittard – Geleen, oplage 38.000

Stichting Sociaal Centrum Kerkpad. Periode juli 2023.

Een journalist van MijnGAZET, een uitgave per veertien dagen voor de gemeente Sittard Geleen, heeft Thea Verstappen geïnterviewd over haar vrijwilligerswerk voor India. Het interview is uitgewerkt in een goed leesbaar document/verslag. 

Wij hopen op deze wijze u enthousiast te maken en misschien toe te willen treden als vrijwilliger. 

Lees het interview hieronder.

‘WAT ZOU MAM (MOODER) DIT PRACHTIG HEBBEN GEVONDEN’

Sinds ze veertig jaar geleden zuster Baptista uit Maasniel hielp in India lepra-patiënten te verzorgen, laat het lot van de allerarmsten Thea Verstappen uit Sittard niet meer los. Toen haar kinderen het huis uit waren en haar werk bij de Zuyd Hogeschool erop zat, kon ze zich via de Stichting Sociaal Centrum Kerkpad volledig wijden aan het opzetten van projecten, die kansarmen en hulpbehoevenden in India helpen aan de diepe armoede te ontsnappen.“Armoede bestrijd je niet met discussiëren maar met de handen uit de mouwen steken.”

Op een familiefeest vorig jaar liet Thea Verstappen foto’s zien van het hostel voor 150 meisjes met ernaast een trainingsschool voor boeren in de Indiase staat Odisha, die gebouwd waren met donaties van de Stichting Sociaal Centrum Kerkpad. “Wat zou mooder dit prachtig hebben gevonden als ze dit allemaal had kunnen zien”, zei de 70-jarige Sittardse toen ze de foto’s uit India rond liet gaan. Want door haar moeder was ze in contact gekomen met zuster Baptista (1918-2009), wier orde deze goede doelen Stichting had gesticht. Zuster Baptista kwam net als moeder uit Midden-Limburg.

Toen zuster Baptista in India zat, stichtte ze daar een Congregatie voor Indiase zusters, die nu nog zo’n 250 nonnen telt, verspreid over 35 missiehuizen en -scholen. En Zuster Baptista’s orde zette zich in voor de allerarmsten in India door lepra-patiënten/mensen in India te verzorgen. Via de Stichting Sociaal Centrum Kerkpad wordt geld ingezameld, moeder was een van de donateurs.

Lepra

Tijdens haar studie Verpleegkunde trekt Thea Verstappen in 1984 naar India om daar zuster Baptista te helpen met de verzorging van lepra-patiënten. “Prachtig werk deed zuster Baptista, lepra is nu een behandelbare ziekte, ze verpleegde patiënten en de kinderen van hen liet ze naar school gaan. Ik heb haar geholpen bij haar werk”. Terug in Nederland eisen de zorg voor haar twee kinderen en het werk in de ziekenzorg, wijkverpleging, psychiatrie en het docentschap aan de Zuyd Hogeschool haar volledig op. “Toen mijn kinderen steeds meer zelfstandig werden, heb ik gevraagd of er werk was bij de Stichting Sociaal Centrum Kerkpad’. Die vraag is niet aan dove-mansoren gericht. Haar werk en bemoeienis met de Stichting nemen steeds meer bezit van haar zodat ze nu voorzitter, secretaris, fondsenwerver en woordvoerder is. “Niet omdat ik alles naar me toe trek. Nee, noodgedwongen, het is erg lastig om nieuwe en vooral jonge krachten als medewerkers/vrijwilligers te krijgen. We zouden dolgraag jonge mensen verwelkomen met capaciteiten op het gebied van communicatie, zonne-energie, fundraising en internationale contacten. Hun expertise en ervaring kunnen we dan inzetten voor onze projecten om de allerarmsten in India te helpen een zelfstandig bestaan op te bouwen, een beroep te leren en zo te ontkomen aan de diepe armoede. In 2017 bezoekt ze voor de tweede keer India en ziet hoe de Stichting Kerkpad daar werkt. “Het gedoneerde geld werd vooral besteed aan het kopen van eten voor de allerarmsten. Mooi, maar daardoor blijven de mensen wel afhankelijk van de giften van de zusters.” Dat kan anders en zo vond zij op haar weg Robert van den Heuvel, een Nederlandse adviseur en expert op gebied van ontwikkelingswerk. In 2019 komt het hoofd van de Congregatie vanuit India naar Nederland en vraagt aan haar en van den Heuvel om naar Odisha, een van de allerarmste streken in India, te komen. “Heel veel ellende daar, pure armoede, geen functionerende toiletten en niet eens slaapplaatsen voor meisjes.” Ze adviseren de zusters/Congregatie om de arme bevolking te helpen onafhankelijk te worden van donaties door hen een beroep te leren waarmee ze geld kunnen verdienen. “Samen met de Congregatie besluiten we het 5-jarige project ‘van Doneren naar Investeren” op te starten. Het project richt zich op hygiëne, voeding, educatie, landbouw en gezondheidszorg.” Door toedoen van contactpersoon zuster Susana, die optreedt als manager voor het project vanuit India, worden concrete acties gekozen. Waarvoor in Nederland vervolgens geld wordt ingezameld. “Armoede bestrijd je niet met praten en discussiëren maar met handen uit de mouwen steken en doen.” Voortvarend worden de zaken aangepakt. In Odisha, in het noorden van India en wel in de omgeving van Ponkodihi krijgen 10 dorpen met 600 gezinnen solar-lampen. “Daarmee kan elk gezin worden voorzien van elektriciteit en kan energie worden opgewekt voor irrigatie- installaties zodat de boeren zelf producten zoals rijst, fruit en papaja enz. kunnen telen. Om dit vervolgens voor zichzelf en voor de verkoop op de markt in te zetten zodat ze geld verdienen en dus minder afhankelijk worden van donaties o.a. uit Nederland. Naast de Stichting Sociaal Centrum Kerkpad en de Congregatie van de zusters draagt ook de op tv- bekende landelijke Stichting Wilde Ganzen bij aan de projecten in India. “Dit jaar hebben we zelfs 20.000 Euro mogen ontvangen van de organisatie Wilde Ganzen. Hiermee gaan we in Odisha in Ponkodihi en omgeving 10 zonnepanelen met irrigatie bouwen en mogelijk nog putten delven. Tevens komen er nog 10 panelen met irrigatie in de staat Chattisgarh en wel in Madhwa en omgeving. Ook een erg armoedige omgeving. Ontroerd is ze, omdat in 2022 ondanks Corona toch het hostel voor meisjes in Ponkodihi, met daarbij een trainingscentrum voor o.a. de arme boerenbevolking kan worden geopend. “Ik kreeg tranen in m’n ogen, we waren erbij, toen ik zag wat er allemaal voor prachtigs tot stand is gekomen dankzij al die donaties en de gezamenlijke inspanningen in Nederland en India. Heel mooi om te zien hoe kinderen aan hun ouders leren hoe ze hun handen goed met zeep moeten wassen. Nu er ook
deels riolering is, krijgen mensen geleerd hoe ze zelf toiletten kunnen bouwen. Ook leren de boeren om de overal liggende ‘koeien-uitwerpselen’ op te vegen en te gebruiken als mest op het land.”

Bevolking

Het goede werk wordt weleens bemoeilijkt door de andere omgang met dieren dan dat wij hier gewend zijn. Het grootste deel wordt als heilig bestempeld en dat betekent dat dieren veelal hun eigen gang kunnen gaan. Zo vernielen olifanten nogal eens de pas aangelegde installaties. Of eten de loslopende dieren de bladeren op van de groeiende planten.
“Het merendeel van de mensen in India heeft als religie hindoe te zijn. De zusters hebben een christelijke oorsprong en helpen/ondersteunen iedereen die hulp nodig heeft. Dat is juist het mooie van hun inzet en hun werk. Samen kun je uit de armoede komen. Het gaat erom dat we de allerarmste mensen in India helpen uit de armoede te komen en daar zijn de zusters heel hard bij nodig. Zij kennen de cultuur van de mensen. Wij, vanuit Nederland, helpen/ondersteunen de zusters zodat de mensen in India een beter leven voor zichzelf kunnen opbouwen en zo zelfstandig kunnen worden en zeker ook zelfbewuster.”

Informatie:

www.ssckerkpad.nl
Stichting Sociaal Centrum Kerkpad