Extra nieuwsbrief juni 2022, jaargang 3, Stichting Sociaal Centrum Kerkpad

Betreft: India reis, bestuurslid Thea Verstappen en projectontwikkelaar Robert van den Heuvel, samen met twee en soms drie zusters.

Project ‘Van doneren naar investeren’

1. Inleiding

Ingaande december 2019 heeft het bestuur van de Stichting besloten zich actief in te zetten in het behalen van de doelen van de Stichting. Hiertoe is het vijfjarig project ‘Van doneren naar investeren’ opgezet in gezamenlijk overleg  met de zusters. U leest hierover op de website www.ssckerkpad.nl In het kader van dit project hebben wij van 10 juni tot en met 25 juni een 2e bezoek gebracht aan reeds lopende projecten en hebben we ook nieuwe projecten kunnen voorbereiden. Sr. Susana, die sinds december 2019 bij de start van het omvangrijke project, meewerkt aan het voorbereiden en het begeleid uitvoeren van projecten, heeft ons de gehele reis mee vergezeld. Zij heeft meteen na de reis een verslag geschreven en omdat dit verslag precies gedetailleerd  toelicht wat er allemaal op het gebied van de uitvoering en de voorbereiding gebeurt, krijgt dit verslag een centrale rol in deze Inleiding. Weliswaar is het in het Engels geschreven maar bij rustig lezen is de inhoud goed te volgen. U vindt het verslag met een link bij onderdeel 3 van dit verslag. We zijn gereisd vanuit Indore via Bhopal naar Ponkodihi, gelegen in het Oosten van India in de staat Odisha. Tot Bhopal met de auto en hierna met de slaaptrein naar Ponkodihi. Weliswaar een beleving in de trein slapen maar dat zouden we nog drie nachten doen en dat hebben we in 2019 ook gedaan! Onze 1e verkennende reis bij de start van het project  ‘Van doneren naar investeren’. Toen twee nachten, nu deze reis zelfs vier nachten!

In Ponkodihi en omgeving zijn 350 Solarlampen aan kinderen uitgedeeld in het kader van onderwijs/educatie.  Ons 1e project, samen met Wilde Ganzen. In 2019 was er nog geen elektriciteit en gedurende het jaar 2021 is er nu sporadisch elektriciteit gekomen. Sommige mensen/ouders willen graag via een saving account (soort spaar-verzekering) sparen voor de toekomst van hun kinderen, andere ouders wachten liever op wanneer er elektriciteit is en kiezen dan ook niet voor een Solarlamp. De zusters hebben nu al voor zo’n 70 mensen/ouders een saving account aangevraagd en dit gaan er zeker meer worden nu er ook een hostel is gebouwd voor meisjes. Tijdens onze reis is het hostel (in)gezegend door de plaatselijke bisschop Kishore Kumar Kujur, bisschop van Rourkela en omgeving. Fantastisch om dit te mogen meemaken. Voor iedereen is er een (rijst)maaltijd en iedereen is blij. Ouders, kinderen en ook kinderen die geen Christelijke achtergrond hebben zijn welkom met hun ouders. Het hostel, met de prachtige tegelvloer, is echt een uitlaatklep voor kinderen die thuis amper iets hebben.  Ze kunnen hier dansen en muziek maken en zich uitleven. Op het moment dat wij er zijn, slapen voor de eerste nacht er zo’n vijftig meisjes. Er is plaats voor honderdvijftig meisjes in de leeftijd van zes tot vijftien jaar. Daarnaast fungeert het hostel en vooral de grote ruimtes in het gebouw als een multifunctioneel centrum. De boeren uit de kleine dorpen kunnen hier trainingen volgen. Zij ontmoeten hier elkaar en een van de zusters, Sr. Sushma heeft expertise opgebouwd in landbouw gewassen en bijv. ook hoe je vermi compost kweekt. De boeren kunnen deze kennis via haar zich eigen maken. We hebben in het kader hiervan ook gesproken over het eventueel aanschaffen van een Solarpanel en pomp. Er is water maar dit ligt ver van het land van deze boeren. Met hulp is het wel mogelijk hen te ondersteunen en daar gaan we nu samen met Wilde Ganzen over nadenken. De zusters koppelen namen van boeren aan de eventuele pomp en kennen de kleine dorpen waar deze boeren wonen. Vervolgens kunnen de zusters zorgen voor plaatsing en controle (met de experts die het materiaal leveren). 

We hebben samen met de zusters verschillende kleine dorpen bezocht en met plaatselijke boeren gesproken en vernomen hoe moeilijk het is om zonder water gewassen te laten groeien. We hebben ook gesproken over de verre afstanden die de kinderen iedere dag moeten lopen om naar school te gaan. En vervolgens nog maar hopen dat de leraar op tijd is om les te geven. Projecten zoals Solarpanels en irrigatiepompen en eventueel putten delven, kunnen uitkomst bieden voor deze arme mensen. En voor de kinderen hebben we gezien hoe fantastisch het hostel kan zijn ondanks dat ze zo niet iedere dag bij hun ouders kunnen zijn. In het weekend is de bereidheid er zeker om verder te wandelen en wel bij hen te zijn. Het verslag van Sr. Susana geeft in detail aan waar we geweest zijn en hoe de uitvoering van projecten is en welke nieuwe projecten we voorbereiden. Vanuit de Stichting geven we hier in deze Inleiding vooral ook de beleving weer van wat we gezien en meegemaakt hebben. Naast uitvoering van projecten wilden we ook graag nieuwe missiestations bezoeken en dat zijn Nuagaon, Jashpur de Sanna school en Bargaon geworden. Alle drie in de staat Chattisgargh. In Nuagaon zorgen de zusters voor opvang van kleine kinderen voorafgaande aan de begintijd van de school. Uit onderzoek blijkt dat deze kinderen sowieso beter leren en zo ook tot betere schoolresultaten komen. Covid heeft hier de afgelopen jaren ook geheerst en zodoende zijn nog niet alle kinderen terug in de begeleiding. Volgens de zusters gaan dit er op den duur zeker meer worden.  Er is een project voorbereid op het gebied van nutrition (voeding). Kinderen die voldoende vitamines krijgen, te beginnen bij de moeder die in verwachting is en later doorlopend naar het kind tot twee/drie jaar (1000 days/dagen) hebben een veel grotere kans hun hersenen goed te ontwikkelen. En zodoende kunnen ze ook komen tot betere leerprestaties. We kijken of NGO’s  (Non Government Organisaties) in India zelf deze ondersteuning kunnen geven en samen met de zusters optrekken. De Stichting heeft toegezegd eventuele gelden hiervoor ter beschikking te stellen. Maar pas als het plan gereed is dat de zusters nu gaan opzetten. Tot eind augustus 2022 is hier tijd voor. Hierna start de uitvoeringsfase. In Jashpur waar de Sanna school ligt, wordt op dit moment een 3e woonlaag boven op de (oude) school gebouwd en tevens komt er een hostel bij. De school breidt enorm uit, kinderen met Christelijke achtergrond en ook kinderen die Hindi als achtergrond hebben. De zusters zijn erg geliefd in deze best wel armoedige omgeving. Wij maken op zondag ook een dienst mee en deze is echt zo betrokken en wij worden volledig opgenomen in hun dienst. Vanaf groep vijf mogen de jongens niet meer samen bij de meisjes slapen. Toch willen de zusters de jongens behouden voor op hun school.  Er wordt nu nagedacht hoe dit misschien toch mogelijk is. Het plan zal er eind augustus zijn.  Als dan de 3e woonlaag er op zit (met meer klaslokalen) en het hostel is gereed en de muren in de klassen zijn van mooie lerende tekeningen voorzien, bekijkt de Stichting of ook hier een speelplaats mogelijk gedoneerd kan worden met enkele speeltoestellen. Omdat de trein verstek laat gaan, rijden we deze zondag urenlang (in een jeep), maar door een prachtig Chattisgargh, naar Bilaspur. Wat een natuur en wat een bergachtig steengebied.. zo prachtig mooi! In de avond komen we hier aan en gaan meteen door op de nachttrein. Om na vele uren ergens weer op een treinstation in een auto te gaan en naar Bargaon gebracht te worden. Wie weet nog waar we zijn?? Hier komen we in de middag aan, in Bargaon en dan het missiehuis. Hier werken dagelijks drie zusters. Een dorpje, of enkele dorpjes, ver buiten de bewoonde wereld. Zo lijkt het voor ons tenminste. De zusters geven iedere keer een presentatie over het werk dat ze doen en samen bespreken we de mogelijkheden op het gebied van landbouw educatie/onderwijs, nutrition/voeding, sanitaire voorzieningen, en/of healthcare/gezondheidszorg. Hier wordt het de keuze nutrition en het vitamineprogramma zoals ook besproken in Nuagaon en ook in Ponkodihi misschien van start zal gaan. Als we dezelfde dag in de avond vertrekken, blijkt dat we nog een nacht met de nachttrein reizen.. om uiteindelijk in Indore aan te komen. Als we vanuit de trein de bordjes Ujjain en Nandanagar zien , lijkt het alsof we thuiskomen. Toch ook heel mooi om dat zo te ervaren. 

Wat hebben we veel gezien en wat hebben we veel besproken aan projecten, die uitgevoerd worden en die nog voorbereid worden. En wat hebben we fantastische weken met elkaar gehad, in de omgang met elkaar, het slapen in dezelfde coupe en met het samen eten. Wonderlijk zo mooi als het geweest is. Afscheid nemen zal even wennen zijn. Maar aangekomen in Nandanagar gaat ‘de trein’ nog even verder.  Het bezoek aan het St. Franciscus ziekenhuis. Aan de rand van Indore in een industriegebied ligt een ziekenhuis dat ‘geschonken’ is door een familieorganisatie uit Den Bosch Nederland vernemen we. Er zijn amper patiënten, wel veel zusters in opleiding, zelfs van twaalf verschillende Congregaties. Waarom er zo weinig patiënten zijn, heeft o.a. te maken met dat de gewone mensen de opname niet kunnen betalen. Zij kunnen een soort verzekeringspasje krijgen om wel behandeld te worden maar niet opgenomen te worden. Volgende keer willen we graag een ziekenhuis bezoeken waar juist de meest arme mensen zorg kunnen krijgen, stellen we voor aan Sr. Ansumala. Zoals wij nu met onze projecten ook de meest arme mensen bereiken. Blijft toch vreemd waarom ze ons nu naar dit ziekenhuis meenemen. De volgende dag bezoeken we Palia, de boerderij van de zusters en hier werken ook de voormalig lepramensen van Ujjain en Dewas. Als er gewassen gekweekt zijn, worden deze onder al deze mensen verdeeld. Nu is er een Solarpanel en irrigatiepomp zodat er meerdere keren per jaar gewassen gekweekt kunnen worden. Dit is nog een gewenningsproces voor de mensen. Maar.. op die wijze is het mogelijk uit de armoede te komen. Mensen zijn beperkt gericht op hun toekomst. Van de zusters wordt nog veel begeleiding in deze verwacht.  Vervolgens wordt op donderdagmiddag 23 juni 2022 een presentatie door Robert gegeven van alle projecten die wij hebben bezocht en welke projecten in voorbereiding zijn gezet. Alle projecten zijn gekoppeld aan namen van zusters en verwacht wordt dat eind augustus het plan gereed is en hoe de uitvoering gaat plaatsvinden betreffende het gekoppelde project. 

‘Van doneren naar investeren’ is een vijfjarig project. We zijn nu, juni 2022, op de helft. We verwachten dat in december 2024 de zusters zelfstandig verder kunnen in het begeleiden van de meest arme mensen en de mensen die ondersteuning nodig hebben. Dat de praktijkschool in Ponkodihi volop draait en dat de meisjes  en jongens die van de lagere school komen een beroep kunnen leren zodat zij uit de armoede kunnen komen. 

Tot zover de Inleiding. 

2. Foto’s  tijdens de reis

De foto’s geven een impressie van projecten en waar wij gedurende de reis hebben verbleven en welke projecten in voorbereiding zijn.